ادامه مبحث آشنایی با انواع کد های دیباگر
================================================
برخی از کدهای
شایع به شرح زیر می باشند :
C1 , C3:
بروز خرابی در RAM یا اسلات آن، CPU Socket، NB و BIOS می تواند کد ذکر شده را تولید کند.
================================================
C1 , 39:
بروز خرابی در RAM یا اسلات آن، NB یا مسیر مابین این دو.
================================================
26:
بروز خرابی در NB، VGA Slot، BIOS
================================================
Od , 41 , 50:
BIOS
================================================
50:
اشکال در SB
================================================
F.F. یا 55:
نبودن ولتاژ PCI RST که می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. مانند نبودن ولتاژ های مهم، خرابی چیپها و..
================================================
توجه داشته باشید که در حالت F.F. وجود ممیز “.” در تعریف این حالت ضروری می باشد. چرا که کد FF تنها و بدون ممیز نشان دهنده ایراد خاصی نیست.
به یاد داشته باشید خرابی در وسایل تست، عدم اتصال مناسب، کثیفی پایه های آنها، وجود لکه های چربی غیر قابل رویت و.. می تواند باعث نمایش کدهای گمراه کننده شود. در نتیجه در صورت مشاهده هر کد غیر عادی، حتی از بین کدهای ذکر شده، قبل از هر برداشتی اقدام به رفع این مشکلات نمایید.
=اگر با وجود خواندن مطلب باز هم در تشخیص ایراد دچار مشکل شدید ، می توانید با همکاران ما در قسمت تعمیرات تماس حاصل فرمایید
گروه مهندسی لعل فام ================================
پیگیری خرابی با کد های دیباگر
معمولا در صورتیکه یکی از قطعات مهم نظیر CPU، RAM یا Mother Board دچار خرابی باشند، فرایند بوت دچار خلل می شود. به طور کلی هر زمان دیباگر کدی غیر عادی نشان دهد، مثلا از ابتدا کد 00 دهد یا هنگام بوت روی کدی مکث کند 100% مادربرد یا قطعات مرتبط دچار اشکال می باشند. به صورت عادی معمولا کدهای بوت از C1 شروع شده و به 96 و FF ختم می شوند. گرچه پس از بوت شدن کامل سیستم در مواقعی مانند فعال شدن FDD، تبادل اطلاعات در پورتهای COM، LPT یا هنگام فرامین Power، مانند Standby یا Turn off کدهای مشخصی در دیباگر ظاهر خواهد شد.
برخی از کدهای دیباگر عبارتند از:
C1: چک شدن حافظه جانبی CPU و RAM
2b: شناسایی VGA
50: شناسایی USB
52: شمردن میزان حافظه RAM
65: شناسایی PS/2
75: شناسایی قطعات متصل به درگاه IDE ( شامل ODD و HDD های SATA و PATA )
7F: قرار گرفتن در یکی از حالات CMOS / مانند CMOS Setup یا CMOS checksum error
F1: رفتن مادربرد به حالت Standby
F5: قرار گرفتن مادربرد در آستانه خاموش شدن (Turn off)
عدم نمایش کدهای ذکر شده به شرط آنکه مادربرد به فعالیت عادی خود ادامه دهد اشکالی ایجاد نمی کند. دلیل این امر تفاوت مادربردها با یکدیگر و سرعت بوت آنها می باشد. گاهی در عرض 1 ثانیه چندین کد از نمایشگر دیباگر گذر می کند که از چشم پنهان می ماند. البته توجه داشته باشید که عدم نمایش هیچ کدی حتی اگر مادربرد کاملا بوت شود می تواند نشانه خرابی آن، به طور مثال در اسلاتهای PCI باشد.
کدهایی که ذکر شد معمولا در حالتی که اشکالی در مدار نباشد نیز ظاهر خواهند شد ولی مکث مداوم روی یکی از این کدها یا تکرار شدن آنها می تواند نشانه خرابی باشد. در این شرایط توجه به کدهای پیشین نیز به شناسایی خرابی کمک می کند.
هنوز نظری ثبت نشده،نظر خود را ثبت کنید!